نسبت تعاملات اجتماعی و بازی‌وارسازی فضای شهری؛ نمونه موردی پارک نیاوران

تغییرات ناشی از شیوه زندگی در دهه‌های اخیر در تهران، موجب نزول روابط و گسستگی اجتماعی شده است. از طرفی نقش انکارناپذیر مردم در حل مشکلات شهری، موضوع مشارکت شهروندان و تعاملات اجتماعی را به ضرورتی اساسی برای مدیریت شهری تبدیل شده است. امروزه در کشورهای زیادی، بخش مهمی از مدیریت شهری، در ارتباط با تعاملات اجتماعی انجام می‌شود. همچنین شهرها، روز‌به‌روز از نظر ابعاد اجتماعی و جنبه‌های فرهنگی در حال پیچیده‌تر شدن و تغییرات ساختاری هستند. بنابراین به کارگیری راهکار‌های تازه و مبتنی بر فناوری‌های نوین، در جهت تحقق ارتقاء سطح تعاملات اجتماعی، امری ضروری و واجب است. استفاده از تجربیات بازی‌وارسازی (گیمیفیکیشن) در راستای افزایش تعاملات اجتماعی از جمله راهکارهای جدید در طراحی فضاهای شهری است. این پژوهش به بررسی ارتباط تجربیات گیمیفیکیشن با سطح تعاملات اجتماعی، با هدف سنجش نسبت بین طراحی و ایجاد فضای شهری و میزان تعاملات اجتماعی در شهر تهران و نمونه موردی پارک نیاوران است. جامعه آماری این پژوهش 387 نفر از شهروندان تهرانی حاضر در محل است که به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شده و با استفاده از پرسشنامه، مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. شیوه انجام پرسشنامه با ماهیت پژوهش و همچنین تدوین خود پرسشنامه بر اساس مبانی نظری و تجربیات داخلی و خارجی از ابداعات این پژوهش است. نتایج پژوهش نشان‌دهنده‌ وجود ارتباطی معنادار میان اشکال مختلف بازی و تعاملات اجتماعی است. در این پژوهش نشان داده می‌شود که ارتباطی میان شاخص‌های عمومی با اشکال مختلف بازی، وجود ندارد. بنابراین استفاده از فعالیت‌های مبتنی بر گیمیفیکیشن در طراحی فضاهای شهری، در افزایش تعاملات اجتماعی شهروندان، موثر و شامل همۀ رده‌های سنی، اقشار جامعه خواهد بود. همچنین نتایج حاصله بیانگر آن است که یادگیری، همکاری و حساسیت، به‌ترتیب مهم‌ترین الویت‌های شاخص‌های بازی و وجود پاداش، استفاده از رنگ‌پردازی، چیدمان‌های نوری و موسیقایی، مهم‌ترین ویژگی‌های ظاهری در ساخت بازی‌ها است.