پدیدار شناسی نقش مدیریتی زنان در حل بحران داغدیدگی (اعضای درجه یک خانواده)

اکثر حوادثی که بیماری روانی را در پی دارند، نتیجه عدم واکنش مناسب در برابر حوادث بحرانی نظیر مرگ نزدیکان است که در این بین نقش مدیریتی زنان بسیار تعیین کننده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تجربه زیسته زنان در خصوص عوامل موثر بر بهبود مدیریت آنان در بحران داغدیدگی در زندگی می باشد. این پژوهش از نوع کیفی و به روش پدیدارشناسانه انجام شده است که جامعه آماری آن کلیه زنانی می باشد که در چند سال اخیر با مرگ یکی از بستگان درجه اول خویش مواجه گردیده اند. نمونه آماری با روش نمونه-گیری هدفمند از جامعه مذکور انتخاب شده و ابزار جمع آوری داده ها در این زمینه مصاحبه نیمه ساختار یافته است که توسط پژوهشگر تنظیم شده و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش هفت مرحله ای کلایزی انجام شده است. بعد از تحلیل داده ها به این نتیجه رسیدیم که نقش زنان در ایجاد عوامل معرفتی موثر در تسکین و مدیریت داغدیدگی در همه ابعاد خداشناسی، جهان شناسی، دنیا شناسی، مرگ شناسی و انسان شناسی بسیار مهم و معنادار بوده است .به عبارت دقیق تر در بعد خداشناسی، مضامین فرعی شناخت حکمت و تقدیر الهی، عارفانه نماز و قرآن خواندن، درک حضور خدا در تمام احوالات و توکل عالمانه و برخاسته از معرفت و در بعد جهان شناسی، نظم حاکم بر جهان و قضاوت در مورد علل حوادث، توجه به مظاهر طبیعت، صدقه و خیرات دادن، زیارت اهل قبور و در بعد دنیا شناسی، غنیمت شمردن فرصت های زندگی در دنیا، درک ویژگی به دست آوردن و از دست دادن در دنیا، دنیا را سرای برخورد با سختی ها دیدن، دلبستگی کمتر به دنیا و در بعد مرگ شناسی ، معاد باوری، الگوگیری از برخورد ائمه معصومین (ع) در مصائب، باور ضرورت و الزام مرگ به عنوان مرحله ای از زندگی و در بعد انسان شناسی ، مضامین قدرت اختیار، قدرت صبر و شکیبایی، برخورداری از قدرت نطق، توجه به قدرت قلم و نوشتن در انسان، تاثیر حمایت دوستان و آشنایان، عدم توجه به افکار منفی، از منظر زنان مورد نظر در این پژوهش در مدیریت بحران داغدیدگی موثر بوده است.