جایگاه و نقش مدیریتی زنان در حل بحران پاندمی کرونا در کشور

هدف از این مقاله بررسی جایگاه و نقش مدیریتی زنان درحل بحران پاندمی کرونا می باشد که حضور آنها در مدیریت بحران با خود به همراه دارد. نیمی از جمعیت جامعه جهانی را زنان تشکیل می‌دهند لذا زنان به دلیل نقش های چندگانه خود، انسان هایی موثر بر فرآیند تحول و پویایی در مدیریت بحران می باشند زنان غالبا می توانند به عنوان هدایتگران پرقدرت در موقعیت های بحرانی عمل نمایند. برای فراهم ساختن نقش هدایتگرانه زنان در مدیریت بحران، مشارکت آگاهانه آنان در این فرآیند بسیار حائز اهمیت است. زنان به دلیل احساسات، عواطف و ظرافت های غریزی، بسیار متعهدتر از مردان عمل می کنند. قدرت جسمانی مردان بسیار بیشتر از زنان است اما توان عاطفی زنان قابل مقایسه با مردان نیست. همین توانایی، موجب ایستادگی بیشتر در بحران ها می‌شود. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و کاربردی می باشد و روش گردآوری اطلاعات با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی صورت گرفته است نتایج حاکی از آن است که است این در فرآیند مدیریت بحران، زنان نقش کلیدی و اساسی در بازگرداندن خانواده و نیز جامعه به وضعیت عادی و تثبیت روانی آسیب دیدگان دارند. فزایش تعداد فارغ‌التحصیلان دانشگاهی و افزایش وسعت آگاهی و دانش آنان موجب اثربخشی بیشتر در جامعه و خانواده شده است. این امر و این تحول ذهنی با رویکرد دینی موجب شده زنان بتوانند تا در صورت نیاز (مانند این روزها که دنیا با فراگیری بحران انتشارکرونا دست و پنجه نرم می‌کند)؛ با برخورداری از استراتژی‌های زنانه در ساحت‌های مختلف پزشکی، اجتماعی، روانشناختی، اقتصادی، خانوادگی و آموزشی و بحرا‌ن‌های ناشی از آن اثرگذار شده و نقش‌آفرینی بی‌بدیلی در مدیریت و مقابله با پیامدهای آن از خود نشان دهند. در شرایط فعلی با بهره‌گیری از دانسته‌های آنچه تاکنون رخ داده است باید یرای مدیریت هر چه بهتر وکم آسیب تر این بحران حضور زنان در ساحت سیاستگذاری و تصمیم سازی‌های بهداشتی پررنگ‌تر شود و از عناصری صرفا اجرایی به عوامل سیاستگذار و تصمیم‌گیر ارتقا یابد.