تعیین چیدمان بهینه سیکل پایین دست توربین گازی بوسیله سیکل دی اکسید فوق بحرانی به منظور دستیابی به توان و کارایی بیشینه

چرخه‌های ترمودینامیکی موجود مانند سیکل رانکین و سیکل ژول-برایتون به ترتیب با آب و هوا فعالیت می‌کنند. با این حال، در حرکت به سمت کارایی بالاتر چرخه و غلبه بر برخی از چالش‌های فنی مربوط به چرخه‌های موجود، توجه به استفاده از سیال‌های کاری جایگزین معطوف شده‌است. چرخه تولید دی اکسید کربن فوق بحرانی به عنوان یک عامل امیدوار کننده با مزیت اصلی بالا بودن بازده گرمایی در محدوده دمایی بین 350 تا 800 درجه سانتی گراد، طراحی فیزیکی ساده و فشرده و انعطاف‌پذیری عملیاتی خوب برای مقابله با عدم اطمینان و دسترس پذیری کم منابع انرژی تجدیدپذیر مطرح شده‌است. در این پژوهش به بررسی چینش های مختلف در چرخه دی اکسید کربن فوق بحرانی پرداخته شده است. تاثیر پارامترهای مختلف بر روی توان و راندمان سیکل و راندمان کلی چرخه ترکیبی مورد مطالعه قرار گرفته و مشخص شد با توجه به نتایج به دست آمده مشخص شد استفاده از روش بازگرمایش و تقسیم جریان باعث می شود میزان کارایی مبدل بازیاب به ترتیب به میزان16 و 7/36 درصد نسبت به حالت پایه افزایش یابد. همچنین توان تولیدی به ترتیب به‌مقدار 9/5 و 15 درصد افزایش یابد. با این وجود افزودن اجزای جدید به سیکل می بایست با ملاحظات اقتصادی صورت پذیرد.