مقایسه عملکرد چهار گروه نژادی زنبورعسل (کارنیکا، ایتالیایی، مدا و هیبریدی از مدا و کارنیکا) در مناطق کوهستانی غرب ایران (استان کردستان) صفت مورد مطالعه رفتار بچه‌دهی

عملکرد زنبورعسل تحت تاثیر عوامل مختلفی از قبیل ژنتیک و نژاد زنبورعسل، آب و هوا و شرایط محیطی، مدیریت کلنی و نحوه کنترل بیماری‌ها و مبارزه با آفات قرار می‌گیرد. با توجه به این که کلنی‌های با ژنوتیپ‌های متفاوت، رفتارها و احتمالاً عملکرد متفاوتی را از خود نشان می‌دهند، در این تحقیق عملکرد چهار نژاد زنبورعسل (کارنیولان، ایتالیایی، ایرانی و هیبرید ایرانی و کارنیکا) در مناطق کوهستانی غرب ایران مورد مقایسه قرار گرفت. برای این منظور پس از تهیه ملکه‌های مورد نظر، تعداد 64 کندوی تازه و خالی از قاب، تهیه و به 4 گروه نژادی اختصاص یافت. در هر گروه نژادی ابتدا کلنی‌ها از نظر جمعیت و ذخیره عسل و گرده همسان سازی شدند. صفت مورد مطالعه رفتار بچه‌دهی است. مجتمع پروش زنبورعسل و تولید ملکه برادران رایگان واقع در شهرستان مریوان (35.7550° n, 46.5250° e) به عنوان مزرعه‌ تحقیقاتی این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته‌است. داده‌ها و رکوردهای جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار sas مورد آنالیز قرار گرفتند. یکی از فاکتورهای موثر برای تولید هرچه بیشتر عسل از کلنی‌ها، عدم تمایل کلنی‌ها به تولید بچه کندو است. نتایج نشان داد که از نظر رفتار بچه‌دهی، نژاد زنبورعسل ایرانی به طور معنی‌داری در سطح بالاتری نسبت به نژادهای دیگر قرار داشت(p<0.05). همچنین اختلاف معنی‌داری بین هیبرید و نژاد ایتالیایی که تمایل کمتری به تولید بچه کندو دارند، مشاهده نشد. به‌منظور ارتقا و بهبود کارائی صنعت زنبورداری، بهره‌گیری از آمیخته‌گری نژادهای بومی با نژادهای برتر در ایستگاه‌های پرورش و تولید ملکه پیشنهاد می‌شود.