مولفه های پندار نیک در شاهنامه فردوسی

ماهیت حماسه چنین تداعی می کند که سرشار از خشونت و درگیری باشد و در آن، جایی برای اخلاق ستوده وجود نداشته باشد، در حالی که با مطالعه کتاب شاهنامه، مشخص می-شود که تفکرات و نگرش های فردوسی، از چنین امری به دور است. فردوسی در شاهنامه در کنار وقایع جنگ و بیان داستانهای پهلوانی و اساطیری، مخاطبان را به اخلاقی ستوده رهنمون می کند که یاد آور پندار نیک است. او با سفارش های مهم در لابه لای داستانها، نکات اخلاقی مهمی را بیان می دارد که اندیشۀ نیکو را ترویج می دهد. فردوسی از پندار نیک با رعایت اصول جوانمردی در حق همنوعان، اندیشه ای پاک و شایسته را مد نظر دارد که در قالب راستی پیشه کردن در برابر انسانها و عدم بدی در حق همنوعان نمود بارزتری پیدا می کند. وی با بیان آزار نرساندن به انسانها و بردبار بودن در برابر خشم و مشکلات، پندار و تفکر نیک را سر لوحه اعمال خود قرار می دهد تا انسانها را به این امر سوق دهد که اندیشۀ نیک ،لازمۀ آغار انجام اعمال پسندیده است. این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی و بهره بردن از منابع کتابخانه ای با توصیف و تحلیل ابیات، به عنوان شاهد مثال از کتاب مذکور صورت گرفته و تفکرات پسندیده فردوسی را در انجام اعمال نیک، برای مخاطبان به اثبات رسانیده ایم.