بررسی ساقی نامه های شعرای تون

ایرانِ کهن از دیرباز مصلّای نور پاک ایزد یکتا بوده است. از این رو مامن ریشه های فرهنگی غنی و تمدنی عظیم شد که پس از ظهورِ اسلام عزیز، با آن پیوندی ناگسستنی یافت. از دامن این پیوند، هویتی ایرانی اسلامی زاده شد که سرشار از حکمت و معرفت بود. این دانش و معرفت با مجاهدتِ نوابغ و دانشمندانی پرورش یافت که هرکدام در گوشه هایی از این سرزمین مینایی، عمر خود را صرف روشن نگه داشتن مشعل علم و فضلیت کرده بودند. با این همه بسیاری از این عالمان، امروزه شناخته شده نیستند و به فراخور جایگاهشان، معرفی نشده اند. شناسایی و شناساندن ایشان، رسالت پژوهشگران و آگاهانِ هر منطقه است که به دلیل مجاورت و مشاهدت، آگاهی های دقیق و جزئیِ لازم از فرهنگ آن منطقه را دارا هستند. تاریخ هر شهر، سیر ترقّی و تنزّل، آبادی و ویرانی آن در طی قرنها و در حوادثی است که بر مردم آن شهر گذشته است که این موضوع بخشی از شاکله ی کلّی تاریخ ایران است. فردوس (تون) یکی از شهرهای مهم در پهنه ی شرقی کویر مرکزی ایران و ارتباط دهنده ی بخش های شمالی با جنوبی خراسان و بخش قهستان با کویر مرکزی میباشد. در این مقاله با توجه به پیشینۀ شاعران تون در شعر فارسی، ساقی نامه های چند تن از سرایندگان این دیار را مورد بررسی قرار داده ایم.