بررسی گفتمانی ویژگی‌های برون‌متنی زنانه در ادبیات معاصر و فرش ایرانی

همان‌گونه که سبک زنانه در ادبیات‌ فارسی بستر انتقال احساسات، عقاید، داستان‌ها و روایات زنانه است، دست‌بافته‌های ایرانی نیز ذهنیات و درونیات زنان بافندۀ خود را به تصویر می‌کشند. نوشتار و هنر زنانه مفاهیمی هستند که در این پژوهش موردتوجه قرار می‌گیرند؛ نوشتار زنانه در ادبیات فارسی که با تلاش‌های زنان نویسنده توانسته است در دنیای مردانۀ ادبیات جایگاه خود را پیدا کند و هنر زنانۀ فرش که آن‌هم می‌تواند به چنین جایگاهی دست یابد. این پژوهش تفسیری-تبیینی به دنبال مطالعۀ تطبیقی ویژگی‌های برون‌متنی در ادبیات معاصر فارسی و فرش ایرانی است تا با تطبیق در سطح گفتمانی این نتیجه ‌را حاصل کند که در بافته‌های زنان، همچون نوشتار زنانه، حضور بافنده و تاثیر نگرۀ او اهمیت داشته و از زوایای مختلف قابل‌بررسی است. برخی از عقایدی که در رمان‌نویسی فارسی رواج یافته است فراموش‌شدگی زن، جستجوی خویشتن، دغدغۀ زندگی، مرد ستیزی، بیان عشق و رویا نگاری، زاویۀ دید، شخصیت‌پردازی و ویژگی‌های معنایی صحنه است که این عقاید همان‌گونه که در نوشتار زنانه منعکس‌شده است، در دست‌بافته‌های زنان عشایری و روستایی نیز بازتاب یافته اما شباهت‌ها و تفاوت‌هایی میان این دو قابل‌تشخیص است که در نتیجه‌گیری بیان شده است.