بررسی فردیت در داستان ماهان هفت‌پیکر نظامی از دیدگاه نظریه کهن‌الگوی یونگ

هفت‌پیکر نظامی اثری رمزی و نمادین، که درون‌مایه‌ی اصلی آن مراحل عروج و تکاملِ روحانی قهرمان داستان است. بهرام گور برای هر شاهزاده گنبدی با هفت‌رنگ خاص می‌سازد که خود حکایت از هفت‌آسمان دارد. او هرروز هفته، با یکی از شاهدخت‌ها در گنبدی به سر می‌برد و از زبان آن‌ها داستان‌های غریبی می‌شنود. شاه در روز چهارشنبه به گنبد پیروزه‌ای که صاحب آن شاهزاده‌ای آذرگون نام و فرزند پادشاه مغرب است، می‌رود. شاهدخت داستانی از ماهان مصری تعریف می‌کند که بیانگر سیر عرفانی و درک فردیتِ ماهان است . فردیت از دید یونگ برقراری تعادل بین کهن‌الگوهای اصلی یعنی پرسونا ، سایه ، آنیما /آنیموس و خود در مسیر سیر سلوک است. این پژوهش که با استفاده از روش کتابخانه‌ای و توصیفی تحلیلی به نگارش درآمده، در جهت پاسخ‌دهی به این پرسش است که آیا نظامی‌توانسته این سیر عرفانی و رسیدن به فردیت را در اشعار غنائی و عرفانی داستان ماهان بیان نماید؟ نتایج پژوهش بیانگر آن است که نظامی به‌خوبی از عهده نبین سیر و سلوک عرفانی و رسیدن ماهان به فردیت برآمده و به زیبایی به ضعف و قوت انسان در این مسیر پرهیاهو دهشتناک و درعین‌حال لذت‌بخش پرداخته است. همچنین داستان به‌گونه‌ای تنظیم‌شده که می‌توان تحلیل روان‌شناختی یونگ از کهن‌الگوها را پیگیر و تفسیر و تحلیل کرد.