بررسی نگرش مرگ طلبی در شعر فریدون توللی

نگاه و نگرش هر شاعر به مقوله های مختلف، نشان می دهد که ما با جهان بینی های متفاوتی سر وکار داریم. یکی از این پدیده های مرگ است. فریدون توللی از شاعران معاصر و شاعری است که بارها در اشعار خود، مقولۀ مرگ را به عناوین گوناگون به کار برده است. نگاه و نگرش وی به این پدیده در اشعارش مشهود است اما نگرش او به مرگ، پدیده ای مطلوب است که آن را خواهان است. توللی در جای جای اشعارش از مرگ به عنوان یک خواسته مطلوب یاد می کند و زندگی را زندانی می بیند که مرگ، رهایی از آن است. وی بارها از خداوند طلب مرگ می کند تا بتواند از زندگی رهایی یابد. اما طلب مرگ از سوی شاعر دلایلی دارد. وی به خاطر درد و رنجهایی که از آشنایان کشیده، مرگ را از زندگی در میان آنها ارجح می داند و در جاهایی نیز نرسیدن به آرزوها را بر خود سخت می داند به همین خاطر مرگ را طلب می کند. در واقع هر چند که شاعر مرگ طلبی را بارها به کار برده اما در ذات خویش، ترسی را از آن در دل خود احساس می کند که بارها آن را بروز داده است. این تحقیق که با روش تحلیل – توصیفی صورت گرفته، با کمک شواهد مثال از دیوان شعری وی، نگرش شاعر را به مقولۀ مرگ مورد ارزیابی قرار داده و ضمن تحلیل و تفسیر آنها، نگاه توللی به مرگ را برای مخاطبان شرح و تفسیر کرده ایم.