بررسی پاره ای از آموزه های اخلاقی و تعلیمی از منظر ناصر خسرو

ادبیات کهن ما سرشار از نکات اخلاقی و عرفانی زیادی است که هر یک از آنها، ارزشهای والایی را شامل می شود. در ادبیات و متون کهن، شعرا و نویسندگان، در لابه لای اشعار و نوشته های خود، نکاتی پندآموز و اخلاقی را برای ما بیان کرده اند که می توان از آنها به عنوان ارزش یاد کرد. یکی از این شعرا، ناصرخسرو قبادیانی است. وی که به عنوان شاعری حکیم شناخته شده است، افکار و نگرش های خاص خود را در قالب متون منظوم برای مخاطبان بیان می کند تا آنها را به نوعی از مسیر منحرف خارج سازد. او با تمجید و تعریف از سکوت و خاموشی، آن را به عنوان ارزش معرفی می کند و آن را از بیهوده گویی برتر می-شمارد. او ضمن برشمردن فضایل خردورزی و دینداری، آنها را لازمه زندگی می داند و با بررسی عامل مهم خودشناسی، آن را ارزشی والا در رسیدن به معارف بشری معرفی می کند و ضمن تجلیل از صبر و بردباری، آن را راه رسیدن به معرف بیان می دارد تا ارزشهای اخلاقی از نظر او، جنبه ای عارفانه به خود گیرد. این تحقیق با روش تحلیل و توصیف ابیاتی از دیوان ناصرخسرو به انجام رسیده تا ضمن معرفی بخش کوچکی از ارزشهای مطرح شده در دیوان او، شواهد و مثالهای آن را برای مخاطبان به اثبات برسانیم.