خیال و خیال پروری وجایگاه آن در ادبیات کودک و نوجوان با تکیه بر شاهنامه فردوسی

اشعار کودکانه، مسائل تعلیمی و اخلاقی را با استفاده از مفاهیم حسی و مادی مجسم می‌سازند؛ آزادی، عشق به وطن، احترام به والدین، راست‌گویی، خلاقیت و نوآوری، شادی و نشاط کودکانه، دوستی و همزیستی مسالمت‌آمیز نمونه‌هایی از این مفاهیم انتزاعی هستند که خالقان آثار کودک و نوجوان آنها را برای مخاطبانشان مجسم ساخته‌اند و این امر نشان می‌دهد، زبان آثارکودک و نوجوان، زبانی خاص است است. شاهنامة فردوسی یکی از آثار ادبی است که خیال‌پردازی و تخیّل در بخش‌های اساطیری و پهلوانی آن نمود برجسته‌ای دارد و همین امر موجب پیوند آن با ادبیات کودک و نوجوان شده‌است. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی و تحلیلی بر آن است تا با تکیه بر شاهنامة فردوسی، خیال‌پروری و خیال‌پردازی کودکانة و پیوند آن با ادبات کودک و نوجوان را بررسی کند. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که درون‌مایه‌های مناسب، بهره‌گیری از شخصیت‌های پهلوانی و اسطوره‌ای، اغراق و بزرگ‌نمایی برخی رویدادها، استفاده از جادو، به کارگیری موجودات عجیب و غریب نمودهای خیال‌پردازی و خیال‌پروری در شاهنامة فردوسی است که مخاطبان کودک و نوجوان را به خود جذب می‌کند و حتی این رویکردها در ادبیات کودک و نوجوان بازتاب داشته‌است.