پیش بینی کیفیت زندگی پرستاران در پاندمی کرونا براساس مولفه های تاب آوری

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی پرستاران در جریان پاندمی کرونا براساس تاب آوری و مولفه های آن بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های استان کرمانشاه در سال 1400 بود که 360 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس وارد پژوهش شدند. جهت گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی وار و شریون(sf-36) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون(cd-risc) استفاده شد. بعد از جمع آوری و نمره گذاری پرسشنامه ها، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی نظیر فراوانی، میانگین، میانه و آمار استنباطی نظیر همبستگی پیرسون و رگرسیون با کمک نرم افزار spss-25 انجام شد. نتیجه پژوهش حاکی از آن بود که خرده مقیاس های تاب آوری شامل تصویر از شایستگی فردی، اعتماد به غرایز فردی تحمل عاطفه منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن، کنترل و تاثیرات معنوی به ترتیب با ضریب همبستگی 384/0، 343/0، 426/0، 398/0 و 298/0 با کیفیت زندگی رابطه معنادار (001/0>p) دارند. همچنین 9/20 درصد از تغییرات کیفیت زندگی توسط خرده مقیاس های تاب آوری تبیین می شود. از این رو پیشنهاد می شود برنامه هایی جهت ارتقای تاب آوری برای پرستاران ، به صورت آنلاین یا حضوری تدارک دیده شود.