بررسی ارتباط بین ناگویی خلقی، تکانشگری و سبک‌ها اسنادی به عنوان پیش بینی کننده خطر خودکشی در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی ارتباط بین ناگویی خلقی، تکانشگری و سبک‌ها اسنادی به عنوان پیش بینی کننده خطر خودکشی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی تدوین و اجرا شد. پژوهش حاضر مقطعی و از نوع هم‌بستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی خوی در سال 1400-1401 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 213 نفر از آنها انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو، مقیاس رفتارهای خودکشی اصلاح شده (sbq-r)، مقیاس تکانشگری و پرسشنامه سبک‌های اسنادی استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از رگرسیون خطی چندگانه، با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه‌ی 24 در سطح معناداری 05/0 استفاده گردید. نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که ابعاد ناگویی خلقی 531/0، ابعاد تکانشگری 244/0 درصد و ابعاد سبک‌های اسنادی 462/0 درصد از تغییرات خطر خودکشی در دانشجویان را تبیین می‌کنند (001/0p<). بر اساس نتایج پژوهش حاضر می‌توان عنوان کرد که افرادی که ناگویی خلقی دارند، افرادی که تکانشگر هستند و افرادی که دارای سبک‌های اسنادی ناخوشایند هست در معرض خطر خودکشی بالاتری نسبت به دیگر افراد دارند.