اثربخشی واقعیت درمانی بر تعارضات زناشویی و عملکرد خانواده در زنان خانه دار شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف ااثربخشی واقعیت درمانی بر تعارضات زناشویی و عملکرد خانواده در زنان خانه دار شهر شیراز انجام شد. این مطالعه از نوع پژوهش های نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود که با استفاده از دو گروه کنترل و آزمایش به بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر تعارضات زناشویی و عملکرد خانواده پرداخته است. جامعه آماری شامل کلیه زنان خانه دار شهرستان شیراز بودند که به دلیل تعارضات زناشویی در سال 1400 به صورت فراخوان به کلینیک درمانی مراجعه کردند از این افراد، تعداد 60 زن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه آرمایش وگروه کنترل قرار داده شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش پرسشنامه تعارضات زناشویی، پرسشنامه عملکرد خانواده و پروتوکل طرح مداخله درمانی واقعیت درمانی بود. داده های به دست آمده در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد ارزیابی قرار گرفت و برای آزمون فرضیه ها از روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد از ابعاد عملکرد خانواده، واقعیت درمانی در بهبود ابعاد حل مساله، پاسخگویی عاطفی، آمیزش عاطفی و عملکرد کلی خانواده اثرمعنادار مثبت دارد. از دیگر نتایج این بود که واقعیت درمانی بر کاهش تعارضات زناشویی اثر مثبت معنادار دارد.