تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان دوره اول متوسطه: نقش پیش بین کیفیت زندگی و ادراک از محیط مدرسه

هدف پژوهش حاضر پیش بینی تاب آوری تحصیلی بر اساس کیفیت زندگی و ادراک از محیط مدرسه بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر بوکان در سال 1400-1399 بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و جدول کرجسی و مورگان 300 نفر به عنوان نمونه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های تاب آوری تحصیلی مارتین (2003)، کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) و ادراک از محیط کلاس جنتری و همکاران (2002) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام و با نرم ‌افزار spss نسخه 23 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که همبستگی مثبت معنی داری بین کیفیت زندگی و ادراک از محیط مدرسه با تاب آوری تحصیلی وجود داشت. 3/35 درصد از واریانس تاب آوری تحصیلی توسط کیفیت زندگی و در مجموع 2/43 درصد از واریانس تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه توسط کیفیت زندگی و ادراک از محیط مدرسه تبیین شد. بر اساس یافته های این پژوهش کیفیت زندگی و ادراک از محیط مدرسه می توانند پیش بین مناسبی برای تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه پسر باشد.