رابطه بین تحمل پریشانی و نشخوار فکری با سلامت روان در مادران دارای فرزند مبتلابه سرطان در شهرستان دزفول در سال 1400

هدف این مطالعه بررسی رابطه بین تحمل پریشانی و نشخوار فکری با سلامت روان در مادران دارای فرزند مبتلابه سرطان در شهرستان دزفول در سال 1400 بوده است. روش اجرای تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی می‌باشد. تحقیق ازنظر گردآوری داده ها، تحقیقی کمی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی مادران دارای فرزند مبتلابه بیماری سرطان مراجعه‌کننده به مراکز درمانی، مراکز مشاوره، روانشناسی و انجمن‌های خیریه که تعداد آن‌ها 417 نفراست تشکیل دادند. حجم نمونه به کمک استفاده از فرمول کوکران شامل 150 نفر مشخص گشت و روش نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات سه پرسش‌نامه استاندارد سلامت روان گلدبرگ (1972)، پرسش نامه نشخوار فکری نالن هوکسما و مارو (1991) و پرسش نامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) می‌‍‌باشد. جهت تجزیه تحلیل داده‌ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که میان تحمل پریشانی و سلامت روان مادران رابطه مثبت و معناداری (0.532) وجود دارد، ولی میان ابعاد (پریشانی هیجانی (0.311-)، جذب منفی (0.399-) و ارزیابی و برآوردهای ذهنی پریشان (0.497-) با سلامت روان رابطه منفی و معنادار و بین تنظیم تلاش‌ها با سلامت روان در مادران ارتباط معنادار و مثبتی (0.342) وجود دارد). همچنین میان نشخوار فکری (0.446-) و ابعاد آن برون‌داد (0.326-)، در فکر فرورفتن (0.371-) و افسردگی (0.44-) با سلامت روان در مادران دارای فرزند مبتلابه سرطان در شهرستان دزفول در سال 1400 ارتباط معنادار و به‌صورت معکوس وجود دارد. نتیجه‌گیری: در راستای برنامه‌ریزی‌های جامع‌نگر در حمایت از مادران کودکان مبتلابه سرطان، کاهش نشخوار فکری و افزایش تحمل پریشانی به‌عنوان مقوله‌ای مهم تلقی می‌گردد و لازم است مورد‌عنایت بیشتر متخصصان و مسئولین ذی‌ربط و واحدهای روان‌شناسی مراکز درمانی سرطان قرار گیرد.