اثربخشی مدیریت استرس بر بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی

هدف از این پژوهش اثربخشی مدیریت استرس بر بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی بود. روش این پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پی گیری بود، جامعه آماری کلیه مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی که در اداره بهزیستی شهرستان دارای پرونده بودند که از میان آنها تعداد 60 مادر را به روش نمونه تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه 30 نفره در قالب گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. برای سنجش میزان بهزیستی روانشناختی از پرسشنامه روانشناختی ریف و برای سنجش سازگاری اجتماعی از پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل استفاده شد. از میان افرادی که نمره بالاتر از حد طبیعی داشتند، 60 مادر به شیوه تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، دوره آموزشی را در 10 جلسه 45 دقیقه ای دریافت کردند. پس از اتمام جلسات درمانی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و یک ماه بعد مرحله پیگیری انجام شد. یافته های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش مدیریت استرس بر بهزیستی روانشناختی و همه ابعاد آن تاثیر معناداری دارد. همچنین تفاوت میانگین نمرات سازگاری اجتماعی در پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش معنی دار بود. نتایج نشان داد که آموزش مدیریت استرس بر بهزیستی روانشناختی و افزایش سازگاری اجتماعی مادران دارای کودکان کم توان ذهنی موثر است.