ضرورت رویکرد مدیریت سبز و فضای دانشگاهی پایدار

امروزه، گسترش فعالیت‌های ناپایدار انسانی در سطح جهان، حیات بشر در این کره خاکی را با تهدیدهای بیشتری مواجه ساخته است و ابعاد جدیدی از توسعه پایدار را به عنوان یکی از مباحث بنیادین مطرح می‌سازد. در این راستا، دانشگاه یک کنشگر کلیدی بوده و دارای مسئولیت‌پذیری اجتماعی با ماموریتی چندکارکردی است؛ نخست تربیت دانش‌آموختگانی با صلاحیت‌های لازم برای هدایت فعالیت‌های جامعه‌ انسانی به سوی پایداری به‌عنوان هدف نهایی توسعه پایدار و سپس، کاهش اثر فعالیت‌های دانشگاه به عنوان یک ابر- شهروند بر محیط زیست. انجام اثربخش این ماموریت‌ها مستلزم تلفیق ابعاد مختلف مدیریت سبز در نقاط عملکردی دانشگاه است. علیرغم پذیرش تفکر عالی مدیریت سبز در دانشگاه برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار، بنیان‌های نظری و ابعاد و زوایای آن، به دلیل تفاوت فاحش دانشگاه با سایر سازمان‌ها، هنوز به‌درستی شناخته نشده است و مستلزم روشن‌سازی و نگاه خاص به آن است. از این‌رو، هدف این پژوهش شناسایی و تبیین بنیان‌های نظری رویکرد مدیریت سبز و ابعاد آن برای ایجاد فضای دانشگاهی پایدار بود. بدین منظور از روش مطالعه اسنادی بر مبنای جستجو در پایگاه‌های معتبر علمی استفاده شد که استفاده نظام‌مند از اطلاعات بر اساس کشف، استخراج، طبقه‌بندی و ارزشیابی مطالب مرتبط با موضوع پژوهش است. یافته‌های پژوهش نشان داد که ابعاد مدیریت سبز در دانشگاه در شش مقوله بدین شرح قابل شناسایی هستند: 1) آموزش، 2) تغییرات آب و هوا و مدیریت انرژی، 3) مدیریت پسماند، 4) مدیریت مصرف آب، 5) مدیریت حمل و نقل، و 6) زیرساخت سبز.