بررسی ارتباط بین الگوهای معماری ایرانی-اسلامی و حس مکان در فضاهای دانشگاهی، (مورد پژوهی: تبدیل خانه های سنتی به دانشکده های معماری)

حس دلبستگی به مکان نشان از وابستگی به مکانی دارد که به جهت ثبت خاطرات فرد در آن، و معنا یافتن حضور در فضایی خاص، آن فضا را برای فرد یا افراد دارای هویت کرده و تعلق خاطری را در آنان ایجاد می کند. معماری ایرانی-اسلامی دارای الگوهایی است که در بناهای مختلف با کاربری های متنوع در طول سالیان دراز و طی سبک های مختلف تکرار شده است. وجود این عناصر در بناهای سنتی ای که در حال حاضر با کاربری های آموزشی در حال استفاده هستند و همچنین بازپروری این الگوها در ساخت فضاهای دانشگاهی معاصر، موجب برانگیختن حس این همانی کاربران و احساس تعلق خاطر آنان به مکانی می گردد که در آن قرار گرفته اند. این پژوهش با گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و اسنادی و روش توصیفی-تحلیلی، سعی در بررسی و کشف ارتباط بین الگوهای معماری ایرانی-اسلامی با حس مکان فضاهای دانشگاهی دارد. نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که؛ تحصیل در خانه های سنتی ایرانی که در برخی شهرهای ایران، تبدیل به دانشکده های معماری گشته اند، علاوه بر حفظ این میراث گرانبها، می تواند موجبات رشد همه جانبه دانشجویان از تجربه زیستن و تحصیل در اینگونه فضاها را فراهم آورد.