تحلیل و ارائه راهکارهای معمارانه برای کاهش خستگی کاربران در ساختمان هنر و معماری دانشگاه رازی

این نوشتار موید آن است که خستگی ازجمله عوامل موثر بر ناکارآمدی فرآیند یادگیری است. ازسوی-دیگر، در مبحث روانشناسی شناختی، حضور در طبیعت به مثابه یکی از عوامل موثر در کاهش خستگی عنوان شده است. پس با افزایش فرصت حضور در طبیعت می توان ضمن کاهش خستگی باعث افزایش کارآمدی فرآیند یادگیری شد. این وضعیت به ویژه در ساختمان های متعدد دانشگاهی (و صدالبته در دیگر فضاهای آموزشی) مطرح بوده و از اهمیت فراوانی برخوردار است. لذا مقاله پیشِ رو درصدد است ضمن محدودنمودن دامنه چنین بحثی به ساختمان هنر و معماری دانشگاه رازی، به تحلیل و ارائه راهکارهایی برای افزایش ارتباط کاربران با طبیعت بپردازد. این مقاله، برای رسیدن به چنین هدفی، از نظریه بازیابی توجه به عنوان مبانی نظری و از روش مشاهده بهره گرفته است. یافته ها موید آن بوده که جابجایی زمان و میزان استفاده از کلاس-ها و آتلیه ها؛ استفاده از فضای سبز در لابی ها و نقاط مکث؛ افزودن پوشش گیاهی به زمین های مقابل پنجره ها؛ تغییر مبلمان؛ حذف نرده ها و یا تقلیل ابعاد فریم های پنجره ها در زمره راهکارهای قابل دسترس و ساده برای افزایش ارتباط کاربران این ساختمان با طبیعت است. علاوه براین، راهکارهای دیگری نیز می تواند در دوره تعمیر و نگهداری ساختمان موردتوجه قرار گیرند. کاهش یا حذف دیوارهای زیرپنجره ها؛ افزایش منافذ و ... از این قبیل راهکارهاست که با توجه به هزینه های اقتصادی آنها و نوسازبودن ساختمان در شرایط موجود توجیه اقتصادی ندارد اما در بلندمدت می تواند مدنظر قرار گیرد.