کاربست علم پروکسیمیک در ارزیابی اجتماع پذیری در محوطه‌های دانشگاهی نمونه موردی: محوطه دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران

محیط‌های آموزشی، از جنبه‌های کیفی و اکولوژیکی تاثیر زیادی بر روی الگوهای ذهنی دانشجویان دارند و از اهمیت بالایی برخوردار هستند. محوطه دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران به واسطه تعدد دانشجویان و رشته‌های تحصیلی از اجتماع‌های متنوعی شکل گرفته است؛ این اجتماع‌های متنوع باید با کالبد خود همساختی داشته باشد تا به یک محیط مطلوب بدل شود. این پژوهش به جهت سنجش کارایی کالبدی محوطه دانشکدگان هنرهای زیبا ابعاد مختلف اجتماع‌پذیری را با کمک توسعه نظریه پروکسمیک مورد ارزیابی قرار داده است. روش پژوهش تحلیل محتوای میدانی و اسنادی، براساس اطلاعات جمع‌آوری شده از مردم‌نگاری و فنون کار میدانی به روش مشاهده غیرمداخله‌ای بوده که به روش استدلال و استنتاج منطقی به تحلیل اطلاعات منتج از آنان پرداخته شده است. نتایج این پژوهش علاوه بر مدل ارزیابی اجتماع‌پذیری، بیانگر آن بود که فضای کلوناد دانشکدگان، منسجم کننده و ارتباط دهنده سینومورف‌های مختلف محیط است.