بررسی عوامل کالبدی فضاهای باز دانشگاهی جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی از دیدگاه وایت ( نمونه موردی دانشکده هنر و معماری دانشگاه رازی)

عرصه های باز در اطراف دانشگاهها شامل محوطه، حیاط، باغچه ها و ... تاثیر بسزایی در جهت ایجاد روابط پایدار اجتماعی دارند و کاهش کیفیت این فضاها، تنزیل کیفیت آموزش را در پی خواهد داشت. در این مجموعه ها نیاز کاربران آن و تعاملات اجتماعی از بارزترین نمودهای محیطی است که از برخوردها و روابط حضوری انسانها با محیط شکل می گیرد، با توجه به اینکه در معماری عصر ما همواره عمده توجه به فضاهای داخلی بوده و محوطه و فضاهای خارجی کمتر مورد توجه قرار گرفته اند، از مطلوبیت کیفی فضای باز و مابین کاسته شده و کارکرد فضاهای نیمه باز و بسته نیز تحت تاثیر قرار گرفته است. سوال اصلی این است که چه خصوصیاتی باعث مطلوب شدن یک محیط باز در دانشگاه خواهد شد ؟ و کدام ویژگی باعث ارتقاء تعاملات دانشجویان ، اساتید و کارکنان می شود؟ و در نهایت آیا ارتباطی بین کیفیت عوامل و عناصر کالبدی با میزان تعاملات در محیط دانشگاهی وجود دارد؟ چگونه؟ در این پژوهش با تاکید بر نظریات وایت در خصوص عوامل کالبدی با شاخصه های عملکردی و فعالیتی به بررسی مجموعه فاکتورهای موثر بر شکل گیری تعاملات اجتماعی در فضاهای باز دانشگاهی پرداخته شده است. بدین منظور این پژوهش با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، چهارچوب نظری ارتباط میان عوامل کالبدی و تعاملات اجتماعی را شکل داده است. در این راستا با استفاده از رویکرد مروری-تحلیلی براساس نمونه موردی ، دانشکده هنر و معماری دانشگاه رازی شاخصه ی تعاملات اجتماعی مرتبط با عناصرکالبدی فضاهای باز آن تدوین گردیده است. در پایان این مقاله پس از مرور و تحلیل مطالعات و پژوهش های به عمل آمده در این حوزه، به ارائه با ذکر چند مثال و ارائه پیشنهاد این روش طراحی را تبیین می کند.