بررسی عوامل کالبدی موثر بر ایجاد احساس تعلق به مکان در فضاهای دانشگاهی (نمونه موردی دانشکده هنر و معماری دانشگاه رازی)

احساس تعلق به مکان از جمله مباحث پرمخاطب در مباحث روانشانسی محیطی بوده و یکی از معانی مهم و موثر در ارتباط انسان و محیط است. این حس میتواند باعث به وجودآمدن احساس ها و پیامد های مثبت در عوامل اجتماعی، روانشناختی و بیولوژیکی شود. حس تعلق مکان از معانی مهم در ارتقاء کیفیت محیط های انسانی می باشد. این حس که عامل مهم در شکل گیری پایه های ارتباطی استفاده کنندگان و محیط می باشد، نهایتا منجر به ایجاد محیط های با کیفیت نیز خواهد گردید. عوامل کالبدی که بر ایجاد این حس موثرند قابلیت کنترل بیشتری را توسط طراحان داشته و به همین منظور در این پژوهش به بررسی عوامل کالبدی موثر بر ایجاد احساس تعلق به مکان در فضاهای دانشگاهی پرداخته شده است. فضاهای دانشگاهی در ایران با توجه به جمعیت بالای دانشجویان نسبت به سایر کشور ها جزو مهم ترین فضاهای عمومی به شمار میرود. بررسی این حس در دانشگاه ها به عنوان یکی از فضاهایی که اکثر جوانان ما در کشور، مهم ترین دوران زندگی خود را در آن میگذرانند، بسیار حائز اهمیت می باشد. در مقاله حاضر ابتدا به روش توصیفی تحیلی، به بررسی عوامل کالبدی موثر بر ایجاد احساس تعلق به مکان پرداخته شده، و سپس با تحلیل دانشکده هنر و معماری دانشگاه رازی به بررسی هر یک از این عوامل پرداخته شده است. در پایان با توجه به عوامل کالبدی بررسی شده، نقاط قوت و ضعفی که بر ایجاد این حس موثر هستند، استخراج شده است و لازم است در طراحی فضاهای دانشگاهی مورد توجه قرار گیرد.