ارائه راهکارهایی جهت همسازی فضاهای دانشگاهی با اقلیم بر اساس الگوهای بومی

معماری سنتی و بومی منبعی غنی است که پتانسیل قابل توجهی برای کمک به ما در فهم طراحی و ساخت پایدار دارد. ساختمان‌های بومی از مصالح در دسترس و کاربرد محلی ساخته شده‌اند؛ منابع انرژی در این ساختمان‌ها در اصل تجدیدپذیر هستند و آن دسته از الگوها در آن شکل گرفت که به طبیعت احترام می‌گذارند. این منابع به روش مبتکرانه با نیازهای متنوع اقلیمی و محلی ترکیب شده‌اند.یکی از مشکلات حاکم بر فضاهای آموزش عالی ما، این است که این فضاها با اقلیم‌هایی که در آن‌ها قرار می‌گیرند، هماهنگ نیستند؛ که این عدم هماهنگی موجب هزینه‌های بالا می‌گردد. برای اینکه فضاهای دانشگاهی از لحاظ‌ نگهداری، مصرف انرژی و هویت سازماندهی شود، یکی از راه‌ها این است که فضاهای دانشگاهی همساز با اقلیم طراحی شود. همسازی با اقلیم وجوه متعددی دارد؛ یکی از وجوه خیلی ساده، توجه به الگوهای بومی همساز با اقلیم است. بر اساس این دیدگاه باید به چگونگی مواجهه با عوامل و مولفه‌های اقلیمی در بوم جهت طراحی فضاها پرداخت و این نکته بررسی شود که چگونه به‌کارگیری این تکنیک‌ها و روش‌ها در فضاهای دانشگاهی هم موجب ارتقاء همسازی فضاهای آموزشی با اقلیم می‌شود.الگوهای ساختمانی در معماری سنتی گذشته جدا از دلایل فضایی و زیباشناختی، فواید علمی آن هم مطرح بوده است. بر این اساس، در این پژوهش تکنیک‌هایی نظیر استفاده از فضاهای زیرزمینی وگودال باغچه، ترکیب فضای باز و بسته جهت کاهش مصرف انرژی سرمایشی و به‌کارگیری جریان طبیعی باد در ساختمان و پیش‌بینی فضاهای قابل تهویه مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته‌ است.این مقاله بر اساس روش تحقیق میدانی با مطالعه‌ و بررسی الگوهای همساز با اقلیم معماری منطقه انجام شد؛ تا سعی شود این راهکارها و تکنیک‌ها به عنوان دستورالعمل در طراحی فضاهای دانشگاهی مورد استفاده قرار گیرند.