عوامل موثر بر اجتماع‌پذیری مکان در طراحی معماری فضاهای دانشگاهی

تاثیر کیفیت مکان در آموزش و یادگیری یکی از موضوعات حائز اهمیت است؛ همچنین توجه به عوامل کیفی مکان در طراحی معماری فضاهای دانشگاهی، موجب افزایش رغبت دانشجویان به حضور، بالا بردن کیفیت آموزش و رشد فکری و خلاقیت دانشجویان می‌شود؛ اما امروزه با گسترش کمی فضاهای دانشگاهی، اغلب بعد کیفی و اجتماع‌پذیری آن موردتوجه قرار نمی‌گیرد؛ بی‌توجهی به این عوامل سبب می‌شود تا فضاهای فعلی نتوانند به لحاظ اجتماع‌پذیری به نحو مطلوبی پاسخگو باشند. به‌طوری‌که این فضاها پاسخگوی نیازهای انسان به حس حضور، پیوند جویی، تعامل و حس تعلق‌خاطر نیست؛ درحالی‌که فراهم آوردن امکان تعامل و ارتباط بین دانشجویان موجب به اشتراک گذاشتن تجارب آن‌ها با یکدیگر شده و افزایش تبادل اطلاعات و آگاهی آنان را سبب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تبیین مولفه‌های موثر بر اجتماع‌پذیری فضاهای دانشگاهی با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی و با مرور مبانی نظری و ادبیات موضوع به توصیف و تبیین مولفه‌های تاثیرگذار بر شکل‌گیری تعاملات اجتماعی و اجتماع‌پذیری مکان پرداخته‌است. یافته‌ها بیانگر این است اجتماع‌پذیری فضاهای دانشگاهی از مولفه‌های کالبدی و فعالیتی تاثیر می‌پذیرد؛ به‌طوری‌که توجه به عوامل کالبدی و عوامل زمینه‌ساز فعالیتی در طراحی و برهمکنش و برآیند عوامل، موجبات تولید معنا و اجتماع‌پذیری در فضاهای دانشگاهی را فراهم آورده و منجر به مشارکت و ارتقاء آموزش، یادگیری و پرورش استعدادهای دانشجویان و خودشکوفایی می‌شود.