بررسی الگوهای اجراشده برای بهبود وضعیت فضای سبز و به‌کارگیری مدیریت سبز در دانشگاه‌های موفق

در دهه‌های اخیر بشر خطر کم توجهی به محیط زیست را به خوبی درک کرده و امروزه، دغدغه های زیست محیطی و توسعه پایدار از مهمترین مباحث جامعه جهانی است. دانشگاه ها به منظور کاهش میزان مصرف منابع، مواد، انرژی و هزینه های سازمانی، کمک به کاهش آلودگی های زیست محیطی، تربیت نیروی انسانی سبزاندیش و فرهنگسازی در این زمینه، نیازمند به کارگیری مدیریت سبز هستند. از این رو، این پژوهش با هدف ارائه الگویی برای به کارگیری مدیریت سبز در دانشگاه ها اجرا شد. هدف آموزش عالی به ویژه دانشگاه در دهه‌های اخیر نسبت به قبل تغییر یافته و انتظار اجتماع از آموزش عالی آن است که نقش و جایگاه خود را در عرصه تغییر و نو آفرینی و به تبع آن توسعه پایدار وگسترش زیر ساخت‌ها به شیوهای مناسب ایفا نماید. بنابراین لازم است که دانشگاهها در راستای حرکت به سمت توسعه پایدار و ارتقا مولفه های زیست محیطی زیستگاه بشری، فعالانه مشارکت و همکاری نماید. شناسایی ابعاد و مولفه های مدیریت سبز دانشگاه ها میتواند به عنوان یک نقشه راه و راهنمایی کلی، راهنما و راهگشای این مراکز در مسیر استقرار مدیریت سبز باشد. در تحقیق پیش رو با تحلیل و بررسی مدیریت سبز چندین دانشگاه مختلف در سراسر دنیا به مولفه هایی دست یافتیم که بتوان به عنوان الگویی برای به کارگیری مدیریت سبز در دانشگاه های ایران از آن استفاده کرد. یافته ها نشان داد که مجموعه اقدامات انجام شده در راستای مدیریت سبز به طور کلی در زیر مجموعه های زیر قرار میگیرند: مصرف آب و انرژی و بهره وری منابع (مصرف و تولید پایدار)،برنامه ریزی، طراحی و توسعه، دفع مواد مضر و زباله های خطرناک و مدیریت اکوسیستم تاثیر گذار بوده است و با اجرایی کردن آن در دانشگاه‌های ایران می‌توان به هدف اصلی توسعه پایدار و مدیریت سبز دست یافت.