تاثیر مشخصه های کالبدی و فضایی در محیط‌های آموزشی بر اجتماع‌پذیری

پس از خانواده، محیط آموزشی، جامعه ای است که به طور معمول فرد در سطوح مختلف از مدرسه تا دانشگاه به آن وارد می شود که ویژگی های متفاوتی از جنبه های گوناگون نسبت به خانواده دارا می باشد. محیط های آموزشی را می توان پلی دانست که می خواهد با دادن آموزش و مهارت به فرد، او را وارد جامعه بزرگتر کند. انسان به سبب ماهیت وجودی و برطرف کردن نیازهای خود، به برقراری روابط و تعاملات اجتماعی با دیگران می پردازد. به این منظور کسب مهارت در ایجاد روابط اجتماعی با توجه به سن حضور افراد در محیط های آموزشی و اهمیت آن در شکل دهی به شخصیت و آینده آن ها می تواند مورد توجه فراوان باشد. در این پژوهش با مطالعه نمونه های موردی، سعی در ارائه راهکاری کاربردی جهت سنجش پس از بهره برداری مولد از منظر اجتماع پذیری محیط دارد. بدین منظور با استفاده از نرم افزار ucl depth map و روش های میدانی مناسب به استخراج داده ها و جمع آوری آن ها و شناسایی قابلیت های بالقوه و بالفعل محیط می پردازد. سپس با استفاده از نرم افزار spps با تحلیل داده ها و استفاده از نمودارهای مناسب، با جستجوی راهکارهایی ساده و کم هزینه جهت افزایش کیفیت و کارایی محیط و به کارگیری قابلیت های معطل مانده در آن، به ارائه پیشنهادات پرداخته می شود.