بررسی تاثیر عناصر اقلیمی در طراحی معماری با رویکرد معماری پایدار (مطالعه موردی: اقلیم گرم و خشک)

آلودگی زیست محیطی، کاهش سوخت های فسیلی و بحران جهانی گرمایش زمین معماران را بر آن داشته است تا ساختمان هایی طراحی کنند که بتوانند با کمترین میزان مصرف انرژی، بیشترین همسازی را با محیط خود داشته باشند. با طراحی و معماری متناسب با اقلیم و ایجاد یک الگو، می توان تاثیر زیادی بر کاهش مصرف انرژی و جلوگیری از اتلاف بی رویه انرژی و همچنین به وقوع پیوستن طرح های همساز با محیط و ساختمان ها پایدار داشت. به دلیل اینکه اقلیم و معماری ارتباط مستقیمی باهم دارند؛ لذا شناخت شرایط اقلیمی هر منطقه از مهمترین عوامل در ایجاد آسایش محیطی است. هدف اصلی این مقاله معرفی معماری منطبق با اقلیم مناطق گرم و خشک ایران و رسیدن به معماری پایدار در این مناطق می باشد. تاثیر هریک از عناصر اقلیمی مورد مطالعه بر معماری و سکونتگاه های شهری، بررسی و مورد تحلیل قرار گرفت. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی اطلاعات کتابخانه ای می پردازد. درنهایت با بررسی معماری و اقلیم گرم و خشک، راهکارهای مناسب جهت طراحی اولیه و جزئیات اجرایی ساختمان ها ارائه شده است و در نتیجه تاثیر عواملی چون پنجره، سایبان ها، آتریوم، بادگیر و دودکش خورشیدی مشخص شده است.