پتانسیل سنجی فضاهای آموزشی دانشگاه رازی باتوجه به رویکرد اجتماع پذیری فضای معماری به صورت اقتصادی

با توجه به مشکلات موجود در دانشگاه‌های ایران مبنی بر عدم‌ حرکت به سمت ایجاد و بازسازی فضاهای مورد نیاز روز در موازات احتیاجات بشر، علل الخصوص دانشجویان به عنوان نسل جوان و سرشار، در محیط دانشگاهی و تعاملات اجتماعی درکنارحرکت در مرزهای علم و دانش تخصصی، هدف از این پژوهش شناسایی نقاط تعاملاتی و برنامه ریزی، تولید و ارائه اتودهایی، به ایجاد بسترهای ارزان قیمت و تولید فضایی تعاملات اجتماعی در دانشگاه ها، در کنار موضوع مهم روز، یعنی بازسازی فضاهای ساخته شده بپردازد. سوال اصلی پژوهش حاضر این است که، چه مولفه هایی باعث ایجاد و تقویت تعاملات در یک فضای آموزشی دانشجومحور می شود؟ و همچنین این موضوع که با استفاده از چه راهکارهایی می توان یک فضای رسمی تعاملاتی با کمترین هزینه در وضع موجود پدید آورد؟ روش تحقیق پژوهش کیفی می باشد. از نوع کیفی میدانی تعریف شده است. در ابتدا نقاط تعاملاتی که به شکل غیررسمی در فضاها صورت می گیرد را شناسایی و سپس به ارائه ی اتودهایی پرداخته شده است. در خصوص یافته های پژوهش نیز با توجه به نوع پژوهش که با توجه به الگو های معماری در خصوص خوانش و پتانسیل برخی فضاها و در نهایت ارائه ی راهکارهایی برای بهسازی و بازسازی در جهت تولید نیازهای دانشگاه های امروز است.