مدل‌یابی فرایند تجربه بیکاری در میان جوانان منطقه هورامان کرمانشاه

منطقه هورامان کرمانشاه با وجود پتانسیل ها و ظرفیت فراوانی که دارد از وضعیت اقتصادی مطلوبی برخوردار نیست. یکی از شاخص های وضعیت اقتصادی یک منطقه، تحولات نرخ بیکاری آن است. در استان کرمانشاه بطور کلی و منطقه هورامان بطور خاص، بیکاری تبدیل به چالش بزرگی شده است. آمار بیکاری در این منطقه طی سال های اخیر حاکی از رتبه های اول تا سوم بیکاری در کشور است. این موضوع نگرانی های زیادی را در سطح مسئولان کشوری و استانی ایجاد کرده است و تلاش هایی را برای رفع مشکل برانگیخته است. اما حل معضل بیکاری مستلزم شناسایی سازوکارها و زمینه‌های ایجادکننده آن است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی دلایل و بسترهای بیکاری جوانان شهرستان های پاوه و جوانرود با رویکرد کیفی انجام شده است. در این راستا با 7 نفر از جوانان بیکار این دو شهرستان مصاحبه های عمیق انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهند که تجربه بیکاری در میان جوانان این دو شهرستان به تجربه عدم رسیدن به شغل مناسب مربوط است که دارای ابعادی مانند بوروکراتیک بودن معنای عدم دستیابی به کار، ابزارمند بودن آن، مرحله ای بودن تجربه بیکاری، همراه بودن با جنبه های احساسی و .. است. دلایل اصلی کنشگران در تجربه یک نوع بیکاری ازجا کندگی، احساس ناتوانی و بی قدرتی در بازتعریف و خلق فرصت های جدید و ناتوانی در مشارکت و تعامل با حوزه زیست جمعی (کاریابی) است. زمینه اصلی تقویت کننده این فرایند در وجود یک نوع منطقه برزخی با ویژگی فاصله، تناقض و ابهام در ماهیت زیست جمعی و پیچیدگی زمینه زندگی است. کنشگران در خلال این تجربه، واکنشهایی شامل تقلیل، کناره گیری، نفوذ و سرکشی از خود نشان می دهند. پیامدهای تجربه این نوع از فرایند حیات در مقولاتی مانند اختلال در مسیر زندگی، هویت یابی متمایز، گسست در روابط فرد با جمع و گسست در تعاملات و اختلال در جنبه تامین زیستی فرد است .