ارزیابی شاخص های توسعه پایدار شهری و سطح برخورداری آن در ناحیه اورامانات کرمانشاه

توسعه، فرایندی پیچیده و چند بعدی جهت بهبودکیفیت زندگی افراد جامعه است که مستلزم تغییر در ساختار اجتماعی-فرهنگی و نیز تسریع رشد اقتصادی،کاهش نابرابری و ریشه کن کردن فقر و برقراری عدالت اجتماعی و پایداری محیط است. برای ارزیابی وضعیت توسعه یافتگی هر کشور یا ناحیه باید به شاخصهای دیگری چون شاخص-های انسانی، بهداشتی، آموزشی، جمعیتی و فرهنگی/ اجتماعی روی آورد تا در کنار شاخص های اقتصادی بتوانند معرف صحیحی برای سنجش توسعه پایدار باشند. به کارگیری معیارها و روش های کمی جهت سطح بندی سکونتگاه-ها در سیستم فضایی نواحی از طرفی منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاهی و از طرفی دیگر معیاری جهت تلاش در راستای کاهش و رفع نابرابری های موجود میان آنها محسوب می گردد. بدین منظورتحقیق حاضر با روش توصیفی- تحلیلی با تحلیل مجموعه ای از شاخص ها در قالب معیارهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی/هنری، ورزشی/ آموزشی، بهداشتی/درمانی، زیست محیطی و کیفیت مسکن در سطح ناحیه اورامانات وضعیت پایداری و سطح توسعه یافتگی ناحیه را مورد بررسی قرار داده است. در این راستا با استفاده از ضریب پراکندگی ویلیامسون و شاخص توسعه یافتگی موریس میزان نابرابری در توزیع شاخص ها وسطح توسعه یافتگی ناحیه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحلیل بیانگر آنست که در مجموع در سطح ناحیه توزیع شاخص های اجتماعی و اقتصادی در سطح متعادل و برابر، شاخص های کیفیت مسکن و آموزشی/ورزشی در سطح نسبتا متعادل، شاخص های زیست محیطی و بهداشتی/ درمانی در سطح نسبتاَ نامتعادل و شاخص های فرهنگی/ هنری در سطح نامتعادل قرار دارد. از نظر سطح توسعه، ناحیه مورد مطالعه در بعد اجتماعی، بهداشتی/ درمانی، بعد زیست محیطی، و بعد کیفیت مسکن و آموزشی/ ورزشی در سطح نسبتا توسعه یافته، در بعد اقتصادی و در بعد فرهنگی/هنری در سطح نسبتا توسعه نیافته، قرار دارد. بنابراین در مجموع با احتساب همه شاخصهای مورد مطالعه ناحیه اورامان با 51.26=d.i و 0.32=cv در سطح نسبتا توسعه یافته و نسبتا پایدار قرار دارد