بررسی تعاملات اجتماعی در بافت معماری خانه های هورامان کردستان

میزان موفقیت فضاهای معماری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است. در واقع معماری باید به جای افتراق و جدایی در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسان‌ها باشد. اما آنچه امروزه در اغلب فضاهای معماری و شهری با آن روبرو هستیم کاهش روابط و مشارکت اجتماعی ساکنان در این فضاهاست. در این میان «چومی» یادآور می‎شود که دو رویکرد در تعریف فضا وجود دارند: اولی «متمایز ساختن فضاست» بعدی تجویزی که هنر و معماری متوجه آن هستند و دومی «بیان ماهیت دقیق فضاست» بعدی توصیفی که مورد توجه فلسفه، ریاضیات و فیزیک است. به عبارت دیگر؛ حس مکان یکی از معانی مهم در ارتقای کیفیت محیط های انسانی حس مکان می باشد. این حس که که عامل مهمی در شکل گیری پایه های ارتباطی استفاده کنندگان در محیط است و موجب تعدیل شدن فضا به مکان ، یادآوری تجارب و خاطرات گذشته ، ایجاد حس تعلق مکان و دستیابی به هویت برای افراد شده و از کیفیت فضا و چگونگی طراحی تاثیر می پذیرد. این حس به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد، به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود. حس مکان علاوه بر این که موجب احساس راحتی از یک محیط می-شود، از مفاهیم فرهنگی مورد نظر مردم، روابط اجتماعی و فرهنگی جامعه در یک مکان مشخص حمایت کرده و باعث یاد آوری تجارب گذشته و دست یابی به هویت برای افراد می شود. با توجه به اهمیت این حس،این پژوهش به بررسی مولفه های اثر بخش تعاملات اجتماعی در خانه های هورامان کردستان پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش؛ روش کیفی - توصیفی و مطالعات کتابخانه ای انجام شده است. که بدون تردید تاثیر بسزایی در پیشبرد اهداف معماری خواهد داشت