پیوند معماری بومی و معماری معاصر با رویکرد حفظ هویت شهرستان پاوه

بدون تردید معماری بومی کمتر فرمال و بیشتر در راستای حل کردن مسائل اقلیمی، فرهنگی، ماندگاری، اقتصادی و تکنیک های ساخت، ذهنیت و عینیت یافته اند. طراحی و خلق برخی از این عناصر به شیوه غریزی و اکتسابی بوده است. از طرف دیگر، سبک بین الملل که به عنوان سبک مدرن نیز شناخته می شود، ازجمله پیشرفت های مهم در معماری است که خروجی طرح ها را به سمت ساختاری ساده و بی پیرایه با مصالح مدرن هدایت می کند. هدف غایی تمام سبک ها رسیدن به پایداری در عین محافظت از هویت است که از این میان، استفاده از معماری پلکانی در برخی از نقاط صحه ای بر این مدعاست. بحران هویت یکی از مهم ترین مسائل امروز جامعه جهانی است. هویتی که در شهرستان پاوه هنوز ماندگار است ولی به دلیل هزینه های بالاتر مصالح بومی نسبت به مصالح مدرن، ترویج بلندمرتبه سازی توسط دلالان ساخت و ساز بدون توجه به معماری بومی منطقه، در حال رنگ باختن است. هدف از مطالعه کنونی، پیوند معماری بومی به معماری معاصر با رویکرد حفظ هویت معماری پلکانی شهرستان پاوه می باشد. با انجام تحقیق و مرور مطالب کتابخانه ایی و مقالات پیشین در این حیطه و همچنین گزارشات میدانی از افراد ساکن در منطقه، پس از بررسی ابعاد نظری موضوع به تحلیل معضلات و ظرفیت های این شهرستان پرداخته شده است و راهکارهایی اراِئه گردیده که امید است راهگشایی باشد برای حفظ هرچه بیشتر این میراث مهم و جهانی. معماری پلکانی، به عنوان سبکی از معماری بومی، پدیدهای حاکم و ماندگار بوده و با اتکا بر توانمندی های منطقه ای و به کارگیری منابع موجود در محل بنا، موجب پیدایش سبک خاصی از معماری در منطقه اورامانات شده که علاوه بر پایداری، بر ماندگاری خود افزوده است، بگونه ای که برخی از نمودهای آن را می توان در معماری معاصر جستجو کرد.