رابطه ی ریسک ادراک شده جوامع میزبان و میزان حمایت آنها از توسعه گردشگری در دوران همه گیری کووید-19

حضور گردشگران در دوران شیوع کرونا، به عنوان یک تهدید، منجر به احساس پریشانی و استرس در زندگی ساکنان می شود و این امر می تواند بر میزان حمایت آنها از توسعه گردشگری در آینده تاثیر بگذارد. می توان اینگونه برداشت نمود که در همچین شرایطی جوامع میزبان هزینه های حضور گردشگران را بیش از منافع حاصل از آن دانسته و به مثابه قبل، از حضور گردشگران استقبال نمی کنند. تحقیق حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوال است که آیا جوامع میزبان با توجه به وجود ریسک های سلامتی در ارتباط با همه گیری کووید-19 هنوز از توسعه گردشگری حمایت می کنند. این تحقیق بر حسب هدف کاربردی و بر حسب ماهیت و روش توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری تحقیق ساکنان مناطق گردشگرپذیر استان کرمانشاه می باشد. از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده برای انتخاب نمونه ها استفاده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد استفاده شد که برای سنجش روایی آن از نظر صاحبنظران، و جهت سنجش پایایی از شاخص آلفای کرونباخ استفاده شد. به منظور آزمون فرضیات تحقیق و اعتبار سنجی مدل از تکنیک‌های تحلیل عاملی تاییدی چندسطحی با کمک نرم افزار lisrel استفاده شده است. نتیجه آزمون فرضیه ها نشان داد ساکنان کرمانشاه گردشگران ورودی را به عنوان منبعی از ریسک قلمداد می کنند که احتمال آلودگی به کووید-19 را افزایش داده و باعث مختل شدن فعالیت های خارج از خانه آنها شده است، و این ریسک ادراک شده، هم بصورت مستقیم و هم از طریق متغیر میانجی همبستگی عاطفی، میزان حمایت آنها از گردشگری را تحت الشعاع قرار داده است. در پایان، بر مبنای نتایج تحقیق چند پیشنهاد کاربردی جهت بازگشت اعتماد به جامعه و بهبود سطح پذیرش و رفتار جامعه میزبان در قبال حضور مجدد گردشگران در استان و در راستای برنامه ریزی و توسعه مجدد گردشگری ارائه شده است