ویژگی های اقلیمی در ادبیّات داستانی نویسندگان کرُد (مطالعۀ موردی داستان گیسیا)

داستان­های اقلیمی روستایی از گونه­های ادبیّات اقلیمی به شمار می­روند. در این گونه از ادبیّات، اثر ادبی با پرداختن به ویژگی­های فولکلوریک یک منطقه، آداب و رسوم، باورها و اعتقادات، ویژگی­های محیطی و طبیعی آن منطقۀ خاص خلق می­شود و آفرینندۀ اثر با همین خصایل بومی و اقلیمی، روایتی گیرا و پرجاذبه ایجاد می­کند. این نوشتار می­کوشد به معرفی داستان گیسیا به عنوان اثری در ادبیّات اقلیمی مکتب غرب ایران بپردازد و به شیوۀ توصیفی – تحلیلی شاخص­ها و ویژگی­های داستان­های اقلیمی را در اثر مذکور بکاود. نویسندۀ کُردزبانِ کتاب گیسیا، مجموعه داستان­هایش را به زبان فارسی و بر اساس اصول داستان­نویسی مدرن نوشته است؛ امّا در ایجاد و پرورش داستان «گیسیا» از شیوه­ها و اصول ادبیّات اقلیمی و روستایی منطقۀ غرب بهره گرفته می­شود و روایتی واقعی از نظام استبدادی ارباب - رعیتی نقل می­گردد