تحلیل کیفی راهکارهای مدیران اقامتگاه های بومگردی در کاهش آسیب های ناشی از بحران کرونا

صنعت گردشگری یکی از آسیب پذیرترین صنایع در برابر مخاطرات است و حوادث و خطراتی آن را تهدید می-کنند که سبب ناپایداری گردشگری می شود و همین امر سبب شد پیش بینی هایی که برای این صنعت انجام شده بود و در سال 2020 که قرار بود رونق مشاغل و کارآفرینی در صنعت گردشگری و هتلداری جهان رخ دهد، با ظهور و شیوع کووید 19، موتور صنعت گردشگری در سرتاسر جهان خاموش شد و با توجه به اینکه از جمله کسب و کارهای گردشگری روستایی، اقامتگاه های بومگردی می باشند و در بحران کرونا آسیب جدی به این بخش از گردشگری روستایی وارد آمد اما در این میان مدیران برخی اقامتگاه های بومگردی توانستند با ارائه ایده های جدید تا حدی این شوک را مدیریت نمایند و کمتر متضرر گردند. لذا هدف پژوهش حاضر شناخت و بررسی راهکارهایی به کار گرفته شده توسط مدیران اقامتگاه های بومگردی می باشد. پژوهش از نوع کیفی هست و بصورت مطالعه موردی می باشد. یافته های تحقیق نشان داد راهکارهای به کار گرفته شده از سوی صاحبان اقامتگاه های بومگردی به 5 دسته قابل تقسیم است که شامل راهکارهای شخصی، راهکارهای مشارکتی، راهکارهای اقتصادی، راهکارهای اجرایی و راهکارهای بازاریابی و تبلیغات می باشند