ثبت جهانی اورامانات، توریسم و منطقه گرایی اکولوژیستی در غرب آسیا

نظریات مختلفی در حوزه منطقه گرایی از گذشته تا حال ظهور یافته اند.در این چارچوب می توان از حدود 11 گرایش نظری مختلف سخن راند که متاثر از آنها 6 موج گوناگون نظری در حوزه مطالعات منطقه ای بروز یافته اند.با تحولاتی که در ابعاد مادی،هنجاری،ساختاری و فرایندی در حوزه روابط بین الملل در جهان جدید روی داده است می توان گفت هیچ یک از این گرایشات نظری امروزه به طور کامل از توان تبیین تحولات تجربی در حوزه منطقه گرایی بر نمی آید و ما نیازمند الگوهای جدید نظری برای تبیین تحولات نوین هستیم.در این قالب مقاله حاضر سعی دارد ثبت جهانی اورامانات را در چارچوب یک الگوی نظری جدید و به عنوان مبنایی برای منطقه گرایی در غرب آسیا مورد توجه و بررسی قرار دهد.سئوال مطرح در این پژوهش آنست که ثبت جهانی اورامانات و گشایش توریستی متاثر از آن چگونه می تواند به عنوان مبنایی برای منطقه گرایی در غرب آسیا مورد توجه قرار گیرد؟ در پاسخ به این سئوال تحقیق حاضر این فرضیه را مطرح می کند که متاثر از تحولات عینی و هنجاری در ساختار نظام بین الملل یک ساخت تکثیری قدرت جایگزین ساخت توزیعی قدرت شده یا بدان اضافه شده است که الزامات خاصی را برای تحول در حوزه نظری مطالعات منطقه ای ایجاد نموده است به نوعی که باید امروزه از شبکه منطقه ای سخن گفت و در چارچوب این شبکه منطقه ای،مفهوم ژئوپارک اورامانات(پاوه،جوانرود،روانسر،مریوان،سرواباد و حلبچه) در قالب ژئوسایت،کالچرال سایت و اکو سایت می تواند مبنایی برای ایجاد یک شبکه منطقه ای اکولوژیکی در غرب آسیا باشد به نوعی که مجموعه ژئوپارک های غرب آسیا در قالب یک شبکه منطقه ای تعریف گردد و در عین حال دارای تعاملات پویا با شبکه جهانی ژئوپارک ها باشد. شکل گیری چنین شبکه ای نه تنها می تواند همکاریها در این منطقه را گسترش دهد بلکه عاملی برای گسترش توریسم در سطح منطقه و گشایشهای مالی ناشی از آن خواهد بود