بررسی زیرساخت های تامین و توزیع آب شرب شهر پاوه به عنوان یکی از اصلی ترین شاخص های توسعه پایدار هورامان

در طول تاریخ، کانون های جمعیتی اولیه در کنار منابع آبی شکل گرفته اند که این امر به وضوح اهمیت تامین و توزیع آب شرب را به عنوان اصلی ترین شاخص توسعه پایدار نشان می دهد. لذا بدون طرح های آبرسانی پایدار و مطمئن، امکان تشکیل کانون جمعیتی شهری با شاخص های دارای ثبات همه جانبه تقریباً غیرممکن خواهد بود. بنابراین در این تحقیق، زیرساخت های موجود تامین، انتقال و توزیع آب شرب شهر پاوه و طرح های توسعه ای آبرسانی به این شهر تا سال افق پروژه 1420 در راستای دست یابی به توسعه پایدار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد عمده تاسیسات تامین، انتقال و توزیع آب موجود شهر فرسوده بوده و عمری در حدود 20 تا 30 سال و در برخی موارد حتی بیشتر دارد. حجم کل مخازن ذخیره آب شرب مورد نیاز 11000 مترمکعب می باشد که در حال حاضر 6200 مترمکعب آن موجود و تعدادی از آنها فاقد استانداردهای لازم می-باشد. خطوط اصلی شبکه توزیع آب به شکل شاخه ای و از جنس فولادی اجرا گردیده که 2/4% کل لوله های شبکه را تشکیل می دهند. تحلیل های هیدرولیکی انجام شده با نرم افزار watergems نشان داد فرم شبکه و اقطار به کار رفته جوابگوی نیازهای شهر در افق طرح نبوده و اصلاحات شبکه باید مطابق برنامه زمانبندی مناسب انجام پذیرد. اختلاف ارتفاع در زون های فشاری موجود مرتفع، میانی و پست به ترتیب 97، 72 و 124 متر می باشد، که بسیار زیاد بوده و لازم است با تعریف زیرزون، اصلاح زون بندی ها صورت پذیرد. چشمه سراب هولی منبع اصلی تامین آب فعلی است که با توجه به خشکسالی های اخیر و افزایش نیازها تا 97/3 میلیون مترمکعب در سال، ضرورت اجرای کامل طرح تامین، انتقال و تصفیه آب افق طرح از چشمه هانی کوان کاملا و به درستی احساس می گردد.