بررسی تاثیر شدت میدان مغناطیسی بر قابلیت جداسازی آهن از سرباره کوره قوس الکتریکی

میزان تولید سالانه سرباره کوره قوس الکتریکی هم اکنون در ایران 5/7 میلیون تن بوده که پیش بینی می شود پس از تحقق هدف تولید سالانه 55 میلیون تن فولاد در سال 1404، به 15 میلیون تن در سال افزایش یابد. شرکت های تولید کننده آهن و فولاد، بخش عمده سرباره تولیدی خود را دپو می کنند و راهکار فنی و اقتصادی مناسبی برای مدیریت این پسماند صنعتی به گونه ای که در زنجیره بازیافت قرار گیرد وجود ندارد. استفاده بیش از 90 درصدی از آهن اسفنجی به عنوان شارژ کوره قوس الکتریکی در کنار دمش اکسیژن به منظور فولادسازی، باعث تولید حجم زیاد سرباره (تا 35% شارژ) با اکسید آهن بالا می گردد. از این رو، ارائه یک فرآیند بهینه برای آزاد سازی آهن و جداسازی فازهای آهن دار سرباره می-تواند نقشی اساسی در امر تحقق فولادسازی بدون پسماند ایفا نماید.در مقاله پیش رو، یک نمونه سرباره کوره قوس الکتریکی پس از خردایش دومرحله ای تحت جدایش مغناطیسی خشک به دو روش پی درپی با شدت های کاهنده (900-3500 گوس) و تغییر سرعت دوران درام ( m/s 15/0 - 4) قرار گرفت. در روش جدایش مغناطیسی با شدت های کاهنده، بازیابی به 56% و عیار آهن کل کنسانتره به 39% رسید. همچنین با تغییر سرعت درام در شدت مغناطیسی ثابت 1000 گوس، سرعت بهینه m/s 3 انتخاب شد که طی آن کنسانتره ای با عیار 64% آهن کل و 38% آهن فلزی تولید شد.