بررسی رفتار احیایی پوسته های اکسیدی نورد(به منظور فولاد سازی) بوسیله ذغال سنگ و کک

در فرایند نورد گرم شمش های فولادی، حدود 2 % از فولاد نورد شده به صورت پوسته های اکسیدی ضایعاتی از خط تولید خارج می گردد.بازیافت این پوسته ها می تواند از جنبه های اقتصادی حائز اهمیت باشد. یکی از روشهای بازیافت این پوسته ها احیا آنها به کمک عامل احیا کننده می باشد. در این پژوهش تاثیر دما، زمان، مقدار و نوع عامل احیا کننده و افزودن کنسانتره سنگ آهن بر میزان احیاء پوسته های اکسیدی بوسیله مواد کربنی از قبیل ذغال سنگ و کک مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور ابتدا با استفاده از چسب سیلیکاتی و آهک، پوسته های نورد تبدیل به بریکت شده و استحکام بهینه بریکت ها بدست آمد. سپس بریکت های تولیدشده در شرایط بهینه، از نظر احیا پذیری مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان دادکه در حداقل دمای 1400 درجه سلسیوس ومحدوده زمانی 60 تا 100 دقیقه می توان احیای قابل توجهی در گستره80 تا 100% داشت. و همچنین افزایش میزان ذغال از مقدار استوکیومتری تاثیر چندانی بر احیا نداشت.