بررسی تاثیر عنصر آلیاژی سیلیسم بر ریزساختار و سختی روکش هاردفیشfe-cr-b ایجاد شده با روش gtaw بر روی زیر لایه فولادی 4145h جهت کاربرد در پایدار کننده‌های حفاری

پایدارکننده ها حفاری از جنس فولاد ابزار گرم کار 4140 یکی از مهم ترین قطعات صنایع حفاری هستند که وظیفه تنظیم حرکت مته حفاری نسبت به دیواره چاه را بر عهده دارند و به دلیل شرایط محیطی در معرض سایش شدید هستند. برای بهبود مقاومت به سایش، تیغه های آنها را با استفاده از روش های پاشش حرارتی با شعله، روکش سخت پایه نیکل می-دهند. در سال های اخیر تلاش هایی در جهت استفاده از الکترودهای ارزان تر بر پایه آهن و کروم با روش جوشکاری gtaw شده است. در روش جوشکاری gtaw استحکام اتصال و کیفیت متالورژیکی به دلیل استفاده از گاز محافظ و دمای بالاتر قوس نسبت به شعله بیشتر است. در این پژوهش ساخت الکترود بر پایه آلیاژ fe-cr و ذرات استحکام دهنده b4c انجام شده و تاثیر عنصر آلیاژی بر سختی و ریزساختار بررسی شده است. ریزساختار پوششها و همچنین ترکیب و آنالیز فازی پوششها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد افزودن ذرات b4c در زمینه fe-cr باعث ایجاد فاز یوتکتیکی سخت کاربید بور می گردد که علت آن تجزیه ذرات b4c در اثر دمای بالای روش gtaw است. همچنین با افزودن 1% سیلیسیم به الکترود fe- cr -%10b4c سیالیت و سختی پوشش بیشتر شد. افزایش بیشتر درصد سیلیسیم باعث ریختن پوشش از روی قطعه کار حین جوشکاری می گردد.