مناسبات حضرت محمد(صلی‌الله علیه وآله) با حاکمان عصرخویش

در بَدو ظهور اسلام ، بدلیل فَترت طولانی میان بعثت آن حضرت و پیامبر قبل از ایشان ظلمت ها به اوج رسیده بود.که این سوال مطرح است حضرت چگونه توحید ناب را به جهان عصر خودشان عرضه کردند ؟رفتار و تعامل ایشان با حاکمان عصرشان چگونه بود که توانست دلهارا دگرگون کند؟ مناسبات ایشان پس از ایجادحکومت اسلامی ، در ارتباط با شهروندان (اعم از حاکم و مردم) چگونه بوده است؟ بیش از هزارو چهار صد سال از تولد کامل ترین دین الهی ِاسلام می گذرد، اما بررسی در سیره سیاسی پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله)، چشم اندازه هایی نو و سودبخشی را برای مان نمایان می کند و ما را به نکات استراتژیک سیاسی ، خصوصا در موضوع حکومت‌داری متوجه می‌سازد و می توانیم به مبنایی پر اهمیت در مدیریت جامعه رسید و آن را مورد بهره برداری مطلوب قرارداد و در جهت رفع نیاز های روحی و روانی جامعه انسانی استفاده کرد که همین امر ضرورت پرداختن به این موضوع را می رساند . آن چیزی که یقینی است ، اینکه روش پیامبر در برخورد با آن گروه از مخالفان که بر سرنگونی حکومت اصرار می ورزیدند بر مبنای هدایت و اصلاح کردن بوده است اما اگر رفتار مخالفان ، اساس اسلام را در خطر قرار می داد، دیگر جای چشم پوشی نبود وحضرت با قدرت با آن برخورد می کردند. این پژوهش که به شیوه کتابخانه ای و به صورت توصیفی_تحلیلی انجام گردیده ، به بررسی مناسبات پیامبر اسلام با حاکمان عصر خود پرداخته است که در ابتدای این مقاله به علل تعامل پیامبر با حاکمان اشاره شده و در ادامه به مهم‌ترین شیوه‌های رفتاری و تعامل رسول اکرم (ص)می پردازیم.