بررسی ادله عرفی بودن زبان قرآن

مراد از عرفی بودن زبان قرآن اینست که زبان قرآن همان زبان عرب حجاز عهده رسول خدا(ص) است لکن زبان داناترین و تواناترین خطیبی که در موقعیت های گوناگون، خطاب به عرب آن عهد، خطابه هایی کم و بیش موزون و در کمال صفت و اتقان را به قصد هدایت آنان ایراد کرده است. آیات هدایت و فرقان آیات دعوت به تحدی حدیث ثقلین روایات عرضه بر قرآن از مهم ترین ادله هایی است که بر عرضی بودن زبان قرآن دلالت می کند که ادلة عقلی هم آنها را تایید می کند زیرا که خداوند در تبلیغ و دعوت از مردم با الفاظی مبهم و اختلاف انگیز سخن نمی گوید بلکه پیام های مهم خود را برای مخاطباتش روشن بیان نموده و از زبان گویش و اسلوب و سبک محاوره و مفاهیم عقلا بهره جسته تا آیاتش را بفهمند.