بُن‏ مایه‏ های دانش تفسیر در آموزه ‏های قرآن با تاکید بر مطالعات درون متنی و حدیث معصومان

قرآن کریم معجزه سترگ الهی است که برای هدایت بشر و رهنمون‏ساختن آن به سوی تقرُّب الهی فرستاده شده است، بی‏شک جهت رسیدن به این مهم باید از تفسیر درست برپایه آموزه‏ها و کاربست قواعد صحیح و راستین، که مورد تایید خداوند و به وسیله معصومان(ع) باشد بهره جست. از این‏رو این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و با تاکید بر مطالعات درون متنی قرآن و سخنان گهربار ائمه(ع)، در صدد بیان نخستین بُن‏مایه‏های دانش تفسیر در آموزه‏های قرآن و احادیث معصومان(ع) است. یافته‏های این پژوهش برآنست که؛ قرآن کریم با تاکید بر تبیان بودن خود، ضرورت تدبُّر در آیات الهی، ارائه برخی از گونه‏ها و روش‏های تفسیری، بهره‏وری از اصطلاحات خاص و ژرف با اعتباربخشی به حدیث و سنت معصومان(ع)، باعث برنهادن بُن‏مایه‏های اساسی دانش تفسیر گردید، البته ناگفته نماند که معصومان (ع) در زمینه گسترش و رشد تفسیر و کاربست قواعد درست آن، تلاش‏های گوناگونی داشتند که در این پژوهش نیز مورد اشاره قرار گرفت.