تبیین جایگاه خداشناسی در آینه نهج‌البلاغه با تاکید بر خطبه اول و دلالت‌های آن در تعلیم‌ و تربیت

شناخت خداوند و اطلاع از اوصاف خداوند به اندازة توان بشری یکی از اموری است که در آموزه‌های دینی سفارش شده است و خداوند نیز راه‌هایی را برای شناخت خود قرار داده است؛ بنابراین برای انسان قابلیّت شناخت خدا (خداشناسی) وجود دارد و حتی از جایگاه بلندی هم در معرفت دینی برخوردار است. بر این اساس هدف از تحقیق حاضر، بررسی و تبیین جایگاه خداشناسی در آینه نهج‌البلاغه با تاکید بر خطبه اول و دلالت‌های آن در تعلیم‌وتربیت است؛ لذا به منظور شناخت خداوند و نیز وظیفه انسان در برابر شناخت خدا و عظمت او از دیدگاه امام علی (ع) در نهج‌البلاغه از روش توصیفی- تحلیلی و از منابع کتابخانه‌ای استفاده گردید. از جهت آن که حضرت علی (ع) در این خطبه، بیش‌تر به مباحث اعتقادی پرداخته‌اند، غالب آموزه‌های تربیتی در ساحت اعتقادی، عبادی و اخلاقی بوده که در این میان 46 مبنا، 6 اصل، 2 روش حاصل شده‌ است. در واقع نتایج تحقیق مُبیِّن آن است که مبنای اصلی در تعلیم‌وتربیت از منظر امام علی (ع) خداشناسی و ایمان به اوست. در حقیقت امام (ع) رئوس اصلی نظام آفرینش را با زبانی سهل و شگرف بیان داشته که هر مخاطبی را مجذوب خود می‎سازد؛ لذا پیشنهاد می‌شود نظام آموزشی با تاسی از این خطبه، تصویری از یک نظام آموزشی مطلوب را ترسیم و در جهت پیاده‌سازی هر چه بهتر آن اقدام نماید.