نگاهی به تصوف و عرفان در عصر تیموری و صفوی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
نصیری عرقطو رسول
|
|
منبع
|
هفتمين همايش بين المللي مطالعات ديني، علوم انساني و اخلاق زيستي در جهان اسلام - 1400 - دوره : 7 - هفتمین همایش بین المللی مطالعات دینی، علوم انسانی و اخلاق زیستی در جهان اسلام - کد همایش: 00210-74783 - صفحه:0 -0
|
|
چکیده
|
دوره شکوفایی تصوف در دوره تیموریان نیز تا پیدایش صفویه استمرار داشت. حاکمان تیموری نسبت به برخی سلسله‌های صوفیه بر حسب عقاید و تعصبات دینی خاص خویش رفتار می‌کردند. فرقه های حروفیه و خلوتیه در دورۀ تیموری رواج یافت. تیموریان به مشایخ صوفیه اعتقاد بسیار داشتند و قرن هشتم و نهم دوران رونق تصوف است؛ ازینرو، کمتر شاعر و نویسنده یا عالمی را می‌یابیم که در این دوره از ذوق عرفانی بی‌بهره مانده باشد و جلوه‌هایی از آن را در آثار خود منعکس نکرده باشد. با این حال، برخی مشایخ صوفیه در این ادوار، خصوصاً در زمان تیموریان، مورد سخت‌گیری و اذیت برخی متشرعان ظاهری قرار می‌گرفتند. از مهمترین اوصاف تصوف در این دوره، ظهور علایق شیعی در مشایخ صوفیه و رواج و قدرت یافتن سلسله‌های صوفیانه شیعی، از جمله سلسله صفویه و نوربخشیه و نعمت‌اللهیه، است. احتمالاً علت اصلی این امر، انقراض خلافت عباسی و آزاد شدن مردم در پیروی از مذاهب و تضعیف قدرت حکومتی اهل‌سنّت بود. گسترش اندیشه های صوفیانه از بارزترین ویژگیهای جامعه ایران در عصر تیموری بود تا جایی که به نظر میرسید تصوف بر تمام جنبه های زندگی اجتماعی مردم سایه افکند. این وضعیت برخاسته از شرایط نا به سامان آن عصر بود.
|
|
کلیدواژه
|
تصوف، عرفان، تیموریان، صفویان
|
|
آدرس
|
, iran
|
|
پست الکترونیکی
|
tabrizaraoffice@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|