تاثیر شاخص های فرهنگی بر اخلاق زیستی با تاکید بر آموزه های اسلامی؛ مطالعه موردی تعامل با محیط زیست

هر کشوری با در نظر گرفتن قومیت، جغرافیا، نژاد و دین حاکم بر آن دارای هویّت اختصاصی و شاخص های فرهنگی مطلوب خود است. در این میان دستیابی به پارادیم اخلاق زیستی برآمده از آموزه های اسلامی در ارزیابی، برنامه ریزی و مدیریت فرهنگی امری خطیر و شایسته توجّه است. پژوهش کتابخانه ای حاضر که به شیوه ی توصیفی تحلیلی سامان یافته با بررسی آیات و روایات اسلامی به عنوان یگانه منبع اصیل آیین خاتم، این مهم را در مورد مطالعاتی تعامل با محیط زیست دنبال کرده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که گرچه به سبب تنوع عناصر موثر، عوامل سازنده و مهم تر از آن مبانی دخیل در فرهنگ، ارائه ی شاخص های فرهنگی دشوار می نماید امّا مهم ترین شاخص های منبعث از آموزه های اسلامی که به بهره وری صحیح و پایدار از محیط زیست می انجامد از این قرار است: احترام به طبیعت و پرهیز از نگاه مالکیّت محور، تفکّر سیستمی و بازگشت پذیر به محیط زیست، باور به شعور همگانی در عالم طبیعت در سطوح مختلف، آخرت گرایی و خدا محوری مسئولیت بنیان در تعامل با محیط زیست و پرهیز از رویکرد حداکثری انسان مدار و رویکرد حداقلی زیست محور، میانه روی و پرهیز از مصرف گرایی و اسراف.