پیش بینی بهزیستی روانشناختی بر اساس دینداری و افق زمانی در جوانان شهر ماکو

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بهزیستی روانشناختی براساس دینداری و افق زمانی در جوانان شهر ماکو انجام می شود. روش: این تحقیق از لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ روش از نوع تحقیق توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه‌ی جوانان شهر ماکو در دامنه سنی 35-18 سال است. از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 120 نفر به عنوانت نمونه انتخاب می شوند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد بهزیستی روانشناختی(ریف، 1989)، دینداری(سراج زاده و همکاران، 1392) و افق زمانی(جرالد ج.اس.وایلد، 2004) انجام می شود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار spss22 و pls3 تحلیل می شوند. برای محاسبه شاخص های توصیفی از آمار توصیفی و برای بررسی فرضیه های تحقیق از مدل یابی معادلات ساختاری با روش کمترین مربعات جزئی استفاده می شود. نتایج: یافته های تحقیق نشان داد مدل پژوهش با داده های تجربی برازش دارد و بین دینداری و افق زمانی با بهزیستی روان شناختی به ترتیب ضریب مسیر مثبت و معناداری به میزان 77/0 و 16/0 مشاهده شد. نتیجه گیری: برای افزایش بهزیستی روان شناختی جوانان در نظر گرفتن سهم دینداری و افق زمانی ضرورت دارد.