روان‌شناسی با رویکرد اسلامی؛ چیستی، چرایی و چگونگی

در این نوشتار با بهره‌گیری از روش توصیفی‌‌تحلیلی، ضمن بررسی دشواری‌های نظری و روش‌شناختی مشهورترین تلقی‌های موجود در باب روان‌شناسی اسلامی، مبتنی بر نظریه‌ای که «هویت عنوانی» علوم را صرفاً مبتنی بر موضوع و روش آنها می داند، به جای تاکید بر تاسیس «روان‌شناسی اسلامی»، از وقوع، بسط و توسعه نوعی «روان‌شناسی با رویکرد اسلامی» دفاع می نمایند. روان‌شناسی با رویکرد اسلامی، در عین حال که موضوع و روش‌های تجربی معمول در روان‌شناسی جدید را به رسمیت می شناسد، مبتنی بر پیش‌فرض‌های فلسفی و انسان‌شناسانه خود، فرضیات و موضوعات پژوهشی خاصی را متناسب با رویکردها و نگرش‌های متعاطیان آن برمی گزیند، اما در راستی آزمایی فرضیات و بررسی موضوعات پژوهشی، همچنان از روش‌های تجربی معمول در روان‌شناسی جدید بهره می جوید و از این حیث، صرفاً به عنوان یکی از رویکردهای روان‌شناسی علمی به مبادی الهام‌بخش و غایات معنابخش خاص خود اتکا دارد.